U bent hier

Zweden 2003 deel 4

Door joost op di, 03/05/2011 - 11:46

REISTRAJECT 4: TERUG NAAR HUIS

 Met de ferry van Travemunde komt Ingrid naar Trelleborg om een week met ons mee te varen. Met een prachtige bakstag wind steken we over van Zweden naar Denemarken.

 Met de Odrecht in zes dagen GROTE BELT, door Ingrid.

Vrijdag ben ik uit Nederland naar Duitsland gereisd. In Hamburg gestopt, waar mijn tante Sina me van het station kwam ophalen. Geluncht in het Museum of Modern Arts en MOKKA'jes (koffie, melk en chocolade) gedronken in hartje Hamburg, fijn bijgepraat. Aan het eind van de middag door naar Travemunde om met Nils Holgersson naar Zweden af te reizen. Nils Holgersson heeft wel wat. Het is een soort Loveboat met een scheepspianist in de Panorama—lounge, een zeezweethut en voor de gasten die op het water een gokje wensen te wagen: roulette, de eenarmige bandiet en black jack. Al dromend trek ik mijn galajurk aan en waan mij een avondje op de Titanic, maar bij die gedachte besluit ik toch maar te gaan slapen. Ik ben hier per slot voor; de rust, om de hittegolf te ontvluchten, uit te rusten van het stadse/werkende bestaan en natuurlijk: mijn reizende ouders te bezoeken!

Eenmaal in Zweden aangekomen, vind ik pa en ma en de boot in een heel klein schattig Zweeds vissersdorpje. Een paar houten huisjes, rode, blauwe en roze vissersbootjes en diepblauw water. Onthaasting: de "Straight Story" van David Lynch is er niets bij. Overdag varen we over zeeën en fjorden, sturen we op boeien of leggen we de boot stil om eventjes in de Baltische Zuidzee of een wat kleiner baaitje te jumpen (waarbij we listig de kwallen weten te omzeilen), eten we een knäckebroodje met zalm, en heb ik de mogelijkheid om mijn boek van Gabriel Garcia M. uit te lezen en de zwanen —waar er hier onnoemelijk veel van zijn— wat brood te voeren.En dan tegen de avond zoeken we een beschut plekje voor de nacht, bbq-en vlees en luisteren naar de liedjes van Joop Visser, Ede Staal en Mercedes Sosa op o.a. de rede van Borgö, om dan —aan het begin van de nacht— met een slaapmutsje onder zeil te gaan. En zo varen we voort: van Zweden naar Denemarken naar Duitsland. Op dit moment varen we op de Grote Belt, van Langeland naar Kiel. Ik verheug me op het Kielerkanaal, waar we over enkele uren aankomen. Honderd kilometer rechtuit, waarbij we zullen manoeuvreren tussen huizenhoge zeekastelen die van heinde en verre het kanaal passeren. Het lijkt erop dat ik in Brunsbuttel weer van boord zal gaan, maar: op het water weet je maar nooit waar het schip strandt!! (opgetekend door Ingrid, 13 Augustus 2003)

Van Zweden naar Denemarken

PLAATSBEPALING OP ZEE

 Om de juiste positie op zee te bepalen maken we gebruik van het Global Positioning System (GPS) dat met satellieten werkt. Hetzelfde systeem dat tegenwoordig in veel auto's zit. Aan boord van de Odrecht hebben we drie zulke systemen: 2 vaste systemen en een handsysteem. Een van de vaste systemen is gekoppeld aan de elektronische kaart die altijd bijstaat op de laptop computer. Zo kunnen we ons zelf zien varen en weten we altijd exact waar we zijn. In vliegtuigen heb je dat soms ook. Tijdens onze oversteek van Zweden naar Denemarken (een acht uur durende tocht) waren alle systemen uitgevallen. We weten niet waardoor maar het moet een of andere atmosferische storing zijn geweest. In ieder geval konden we er geen gebruik meer van maken . Op zo'n moment pakken we passer, potlood en papieren kaart en houden we de positie bij op de wijze zoals dat in het verleden altijd gebeurde. Een goede oefening en we kwamen uit op ons einddoel in Denemarken. Onze eerste haven in Denemarken is Præstö waar we al diverse malen zijn geweest. Ook nu gingen we er weer eten in de skipperskro en we hadden er een voortreffelijke maaltijd.In een paar dagen varen we Denemarken door, ankeren een paar keer en kunnen nog eenmaal in schoon water zwemmen. Op 13 Augustus steken we over van de punt van Langeland in Denemarken naar de Kielerfjord in Duitsland. Vandaar vervolgen we onze reis over het Kieler Kanaal.(opgetekend 13 Augustus 2003)

 INTERMEZZO: GESTRAND IN RENDSBURG

 Al ruim een week hebben we problemen met de keerkoppeling. Dit is het onderdeel in de machinekamer dat de beweging van de motor overbrengt op de schroefas en de schroef (zo iets als de versnellingsbak in een auto). Ook kun je ermee van vooruit varen naar achteruit varen schakelen. Het probleem is dat het steeds langer duurt om vooruit te schakelen. In het begin moest je een aantal malen schakelen en dan deed hij het weer maar die perioden werden steeds langer. Dat is niet alleen vervelend maar ook lastig en gevaarlijk omdat je niet betrouwbaar meer kunt manoeuvreren. Toen we in de sluis van Holtenau lagen duurde het ook een tijdje voordat de schroef draaide maar gelukkig op tijd om de sluis zonder problemen te verlaten. We besloten toen echter om in de eerstvolgende plaats met voorzieningen een reparatie te laten uitvoeren. Die plaats is Rendsburg bijna halverwege het Kieler Kanaal. We arriveren in de ochtend van 14 Augustus en gaan in de jachthaven liggen van de Budelsdorfer Yacht Club. De havenmeester zorgt er voor dat we binnen 5 minuten na aankomst het juiste bedrijf aan de telefoon krijgen. Diezelfde middag nog komt er een monteur die de keerkoppeling loskoppelt van de schroefas en de motor en meeneemt. De volgende dag krijgen we te horen dat de zgn. lamellen kapot zijn en vervangen moeten worden.Het gaat om een keerkoppeling van het Duitse merk Hurth (type HBW 30) die ca 25 jaar oud is. Vanwege de ouderdom zijn er geen reserve onderdelen van dit type meer aanwezig in het hoofdmagazijn van de fabriek. Er wordt verder gezocht in Duitsland en de uitslag daarvan zullen we op maandag 18 Augustus horen. Pas dan kunnen we inschatten hoe ons vaarplan moet worden aangepast. Tijdens ons gedwongen verblijf in Rendsburg hebben we te maken met een harde Westen tot Noordwesten wind kracht 6 tot 7 Beaufort die 2 tot 3 dagen aanhoudt. Ook als we geen technische problemen hadden gehad hadden we toch niet verder kunnen varen dan Brunsbuttel. De Elbe afvaren met zulk een wind is ondoenlijk. (opgetekend 15 Augustus 2003)

Om de komende dagen door te brengen huren we een autootje waar we ons wat gemakkelijker mee kunnen bewegen in Rendsburg en omgeving. We maken op Zondag een tocht naar Friedrichstadt dat in de 17e eeuw werd gesticht door verjaagde Nederlandse Remonstranten. Er staan een aantal oude huizen in Amsterdamse stijl met trapgevels.We reden langs Bergenhusen waar zich 14 ooievaarsnesten bevinden met ooievaars erin. Ondertussen overleggen we met Karin hoe haar verblijf op de Odrecht samen met Sebastian nu gepland moet worden nu we niet weten wanneer we weer kunnen varen en we op de afgesproken datum van 20 augustus niet in Norddeich zullen zijn.(opgetekend 18 Augustus 2003)

We hebben de mededeling gekregen dat er geen reserve onderdelen meer zijn en dat er een nieuwe keerkoppeling moet worden ingebouwd. De levering daarvan kan pas gebeuren als de bedrijfsvakantie van de fabriek op Maandag 25 Augustus is afgelopen. Dan moeten er nog hulpstukken voor de verbinding worden gemaakt en de motor moet 4 cm omhoog gezet worden. Door de lange duur besluiten we tijdelijk terug te gaan naar Nederland.

DE LAATSTE LOODJES (ZEEMIJLEN)

 Na ruim een maand is dan eindelijk de keerkoppeling gerepareerd. Wij waren die tijd thuis in Heiloo, in Frankrijk (Ste. Anne), zeilden een weekend bij Monaco op de Middellandse Zee met Floris en Patricia en bezochten Peter en Els Nijweide in Bresse sur Isole. Op 25 September namen Titia en ik de trein naar Rendsburg. De volgende dag maken we een proefvaart met de monteur en toen alles in orde bleek vertrokken we. We leggen de laatste 65 km van het Kielerkanaal af en door de gunstige stroom op de Elbe bereiken we nog die avond Cuxhaven. De volgende dag door langs de kust van Noord Duitsland waar we de rivieren Weser en Jade kruisen. Inmiddels hebben we de Duitse waddeneilanden bereikt en op 27 September liggen we op een rustige ankerplaats bij het eiland Wangerooge. Als we het Duitse weerbericht dezer dagen letterlijk hadden genomen (Noord kracht 6 met 8 in buien) dan zouden we nog in Cuxhaven liggen. In de praktijk bleek de wind niet meer dan kracht 4 te zijn en regen hebben we niet gehad. Voor de komende dagen ziet het weer er goed uit zodat we hopen flink door te kunnen varen. Tegen het einde van zo'n lange reis nemen de mankementen toe. De autopilot is ontregeld en werkt niet meer wat niet een groot probleem is omdat we die op het wad toch niet gebruiken. Amusanter is dat de deur van de roef naar de kuip geblokkeerd is en we nu door een raampje moeten kruipen om buiten te komen. Weer veel (reparatie)werk aan de winkel voor de winter. (opgetekend 27 September 2003)

Zo komen we dan na een snelle terugtocht (7 dagen) op 1 Oktober om 18.15 aan in Enkhuizen. De Scandinavië reis 2003 zit er op. De langste reis (in tijd en mijlen) die de Odrecht ooit heeft gemaakt.Titia en ik kunnen terugzien op een unieke ervaring waarin we veel hebben meegemaakt en vooral gezien.We hebben genoten van de natuur in Zweden en de rust aldaar en natuurlijk ook op het Duitse en Groningse wad.We hebben bijna 2100 mijl (4000 km) afgelegd grotendeels alleen en af en toe met familie en vrienden.We voeren ook bijna een maand op met de Kaat Mossel wat zoals altijd een gezellige afwisseling brengt.Nu gaat de Odrecht naar de winterberging en kunnen wij denken en dromen over onze plannen voor het volgende jaar.(opgetekend 3 Oktober 2003)